Ty
W labiryncie przeznaczenia Ktorym przyszlo mi iść Nie ma nikogo Oprócz Ciebie na końcu mej drogi Strzałki wskazujące Drogę mej wędrówki Dawno straciły sens Więc mogę omijać je A Ty wskazujesz drogę mi Twoja postać pokazuje jak iść W bieli Wyglądasz tak pięknie Me serce do Ciebie Chce iść szybciej od kroku Wyrywa się wciąż Chce opuścic me ciało Ja ptóbuje Nie dopuścić do tego Trzymam je z całych sił I nie pozwalam mu odejść Ale to nic nie daje Serce wyrywa się Zostawiając mnie Na zimnych kamieniach Teraz nie potrafię Kochać i szanować Gdyż me serce Zabrałaś ze sobą
maciek@friedel.pl