Trzydziestu jeden kr贸li
Przemiany nadszed艂 sens Trzydziestu jeden kr贸li zbli偶a si臋 Nieznany bli偶ej jest ich drogi kres Zgrabnie wszystko, tak razem w rozsypce Przem贸wi wicher tysi拧cem ziarenek Zegnie topole, zerwie z nich kor臋 Biegnie coraz szybciej, coraz ciszej Jak tylko cicho b艂yskawica uderza Rozp臋dzony 艂amie, rozbija, tnie Bardziej jego innym, 偶yciem nijakim - b艂ysk Nadszarpn拧艂 t臋 link臋 wi臋c uderza Wtem ucisza si臋 nieczu艂ym dotykiem Zn贸w 艂omot, gwar my艣li, po艣lizg Nie t臋dy, chc臋 i艣膰, wyrywa Poprzewracane sensy melodii Uk艂adaj膮 si臋 dni kolejne, dni mroczne Jak rosa z kwiata sp艂ywa Tak krew sp艂ynie do p膮k贸w Zapamietaj膮 jak istnia艂o, zamar艂o I jak by艂o warto umiera膰 w powiewie
maciek@friedel.pl