Moja twarz
Idę ulicą Wszyscy śmieją się Palcami wytykają mnie Nawet brat Nie przyznaje się do mnie Chciałbym choć raz Miec inną twarz Zerwać skórę z niej I w nowej pokazać się Raz postanowilem pójść Do Pana Doktora Ale gdy on ujrzał mnie To w taki śmiech wpadł Że ze śmiechu padł Siedziałem w domu i marzyłem Aby zeszło ze mnie samo A gdy nie chiało zejść Pomogłem mu palnikiem Opuścic moja twarz Teraz gdy idę ulicą Wszyscy wytykają mnie Lecz nie śmieją się Bo im żal Gdy widza moja twarz Więc został pogrzebany Ten wybryk natury A ja mu w tym pomogłem Wysłałem go daleko gdzieś Gdzie do kogoś innego przyczepi się
maciek@friedel.pl