Ja 偶ar贸wka
Spogl膮dam na 艣wiat Zas艂aniaj膮c twarz Nie wstydze si臋 siebie Wstydze si臋 mnie I wszystkiego co ja Jestem czasem tolerowany Lecz nieakceptowany Mog膮 m贸wi膰 mi ,,cze艣膰'' Ale gdy odwracaj膮 si臋 Oczerniaj膮 dowoli Mog膮 przyzna膰 mi racje M贸wi膮c potem o mojej g艂upocie U艣miechaj膮 si臋 I pluj膮 za moimi plecami Prubuja zniszczy膰 mnie Nie mog膮c mnie zdusi膰 Pozbawjaj膮 mnie szcz臋艣cia Kt贸re tak wiele Mnie cz臋sto kosztuje Wi臋cej mi偶 moge da膰 Jednak nie nie nawidz臋 ich za to Oni nie sa 藕li S膮 tylko za艣lepieni Posiadaja utarte wzorce Kt贸rych sie trzymaj膮 Tak 艂atwo jest kogos zniszczy膰 Tak trudno obdarowa膰 szcz臋艣ciem Ja jestem jak 偶ar贸wka Mimo, 偶e razi i nikt na ni膮 nie patrzy Daje 艣wiat艂o
maciek@friedel.pl